ارزیابی تأثیر عصاره‌‌ آبی - الکلی جوز هندی بر پاسخ‌های ایمنی رت

مقدمه: میریستیکا فراگرانس درختی معطر و همیشه سبز است که در بسیاری از کشورهای گرمسیری کشت می‌شود. جوز هندی که دانه‌ رسیده و خشک شده میریستیکا فراگرانس است، به عنوان یک چاشنی رایج در شیرینی‌ها، غذاها و انواع نوشیدنی‌ها استفاده می‌شود. هدف: جوز هندی اثرات دارویی متنوعی دارد که در این مطالعه تأثیر آن بر پاسخ‌های ایمنی سنجیده شده است. روش بررسی: تعداد 6 گروه (هر گروه 8 سر) رت طبق روش زیر تیمار شدند: گروه‌های فرد روزانه به مدت 12 روز به صورت داخل صفاقی (IP)، به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 300 میلی‌گرم عصاره جوز هندی دریافت کردند. گروه‌های زوج به جای عصاره جوز هندی، PBS دریافت کردند. رت‌های گروه 1 و 2 در روزهای 1 و 6 با تعداد 109×35/1 گلبول قرمز گوسفند (SRBC) به صورت IP ایمن شدند. رت‌های گروه 3 و 4 در روز اول با تعداد SRBC 109×35/1 از طریق IP حساس شدند و در روز نهم با SRBC 107× 7/2 در حجم 1/0 میلی‌لیتر از طریق پوست کف پای راست چالش شدند. در روز 13، عیار آنتی‌بادی ضد SRBC، گروه‌های 1 و 2 و میزان لیزوزیم و فعالیت مسیر فرعی سیستم کمپلمان در سرم گروه‌های 5 و 6 تعیین شد. میزان تورم کف پا در گروه‌های 3 و 4 در زمان‌های 24، 48 و 72 ساعت پس از چالش با SRBC اندازه‌گیری شد و محل‌های چالش از نظر نفوذ سلول‌های التهابی بررسی شدند. نتایج: نتایج نشان داد که عصاره جوز هندی به صورت معنی‌داری باعث افزایش پادتن ضد SRBC شده (005/0=p)، نفوذ سلول‌های التهابی را مهار می‌کند (001/0>p) ولی بر میزان لیزوزیم و فعالیت مسیر فرعی کمپلمان بی‌اثر است (04/0=p). نتیجه‌گیری: عصاره جوز هندی در رت‌های ویستار، اثر سرکوب‌کنندگی بر ایمنی سلولی و اثر تحریک‌کنندگی بر پاسخ هومورال نسبت به SRBC دارد.